Hejka naklejka!
Czy pamiętacie siebie sprzed kilku lat? Jakie były Wasze plany, marzenia, pasje? Ja pamiętam … W głowie ciągle mam zachowany obraz dziewczyny, która po pokonaniu nieprawidłowych relacji z jedzeniem, stanęła przed lustrem i patrząc na swoje ciało, powiedziała: nie mam siły. Nie interesował mnie już wtedy co raz niższy wynik na wadze. Ja po prostu chciałam na nowo wstawać rano z energią, być w stanie podnieść coś ciężkiego, podbiec do uciekającego autobusu. Tyle… a może aż tyle?
Postanowiłam, że przyszedł czas na podjęcie nowych kroków. Wertując po nocach Internet przypadkowo natrafiłam na reklamę zajęć pole dance w moim mieście. Uwierzcie, że 3 lata temu był to jeszcze temat tabu i rurka kojarzyła się tylko i wyłącznie ze striptizem i nocnym klubem. Zaczęłam przeglądać wykonywane przez dziewczyny figury, przejścia, choreografie i poczułam motylki w brzuchu. Szybka decyzja! Pójdę i spróbuję! Wiedziałam, że ten sport wymaga wiele siły, jednak nie spodziewałam się, że po pierwszych zajęciach wrócę taka obolała. Pokazywane przez instruktorkę kroki wydawały się takie łatwe. No tak, ale ona miała mięśnie. Ja ich wtedy nie miałam – wróć, miałam, o czym przekonałam się następnego dnia, kiedy nie byłam w stanie robić notatek na uczelni.
